4 grudnia

O. LUDWIK MONTOWSKI, REFORMAT PROWINCJI PRUSKIEJ

Nie zachowały się, niestety, żadne dokumenty archiwalne, dotyczące jego urodzenia, wstąpienia do zakonu, profesji, święceń… W latach 1803 - 05 studiował filozofię w klasztorze węgrowskim. Konwent ten należał wówczas do tzw. KUSTODII GALICYJSKO - MARIAŃSKIEJ (razem z siennickim i bialskim), stanowiącej część PROWINCJI PRUSKIEJ na terenach zaboru austriackiego. Prawdopodobnie wstąpił więc do tejże KUSTODII ok. roku 1801, mając lat ok. dwudziestu i odbył formację nowicjacką w Siennicy. W roku 1808 był już w Żurominie jako kapłan i profesor (nauczyciel) w tamtejszej, prowadzonej przez zakonników szkole. W roku 1812 przeniesiony został do Włocławka, gdzie najpierw przez trzy lata był kaznodzieją (w latach 1813 - 15 w tamtejszej katedrze), a później znowu profesorem (retoryki i algebry) w szkole klasztornej i także jej prefektem. W kolejnych latach pełnił urząd lektora filozofii w Węgrowie (1819 - 21) i we Włocławku (1821 - 23). Tam również przez rok (1821 - 22) był spowiednikiem katedralnym. Kilkanaście następnych lat spędził w Płocku: siedem jako lektor teologii i sześć jako gwardian (1830 - 36). W latach 1833 - 34 był jednocześnie prefektem fabryki (kierującym pracami remontowo - budowlanymi) i studiów. W tym też czasie dwukrotnie wchodził w skład zarządu prowincji jako definitor (1825 - 28 i 1834 - 37). Po roku przerwy został ponownie gwardianem, tym razem w konwencie włocławskim (1837 - 40), będąc tam jednocześnie prefektem fabryki. Na kapitule w roku 1840, obradującej w klasztorze żuromińskim, wybrany został  w dniu 2 lipca prowincjałem. Urząd ten sprawował do roku 1843. Ostatnie miesiące życia spędził w klasztorze płockim i tam zmarł 4 grudnia 1843 r.