8 grudnia
O. ANTONI KACZORKIEWICZ, „OZDOBA PROWINCJI MAŁOPOLSKIEJ”…
W dniu, w którym w sposób najbardziej uroczysty w całym ZAKONIE FRANCISZKAŃSKIM świętowano uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP zakończył życie jeden z najbardziej zasłużonych REFORMATÓW PROWINCJI MAŁOPOLSKIEJ, aktualny gwardian konwentu św. Kazimierza w Krakowie, o. Antoni Kaczorkiewicz.
Przyszedł na świat początkiem roku 1766 w Zakliczynie. Na chrzcie św., który miał miejsce 21 stycznia, w tamtejszym kościele parafialnym pod wezwaniem św. Idziego, otrzymał imię Kasper. Ukończywszy piętnasty rok życia wstąpił do zakonu i dnia 14 maja 1781 r. rozpoczął nowicjat w Solcu nad Wisłą. Po roku tejże nowicjackiej próby złożył uroczyste śluby zakonne. Studiował filozofię w Lublinie i retorykę w Kazimierzu Dolnym. W roku 1784 powrócił do studiów filozoficznych (przez rok w Pilicy i dwa lata w Sandomierzu). Następnie przez trzy lata studiował teologię w Krakowie, gdzie 6 czerwca 1789 r. otrzymał z rąk bpa sufragana Józefa Olechowski święcenia kapłańskie. W latach 1790 - 91 kontynuował studia teologii spekulatywnej w Lublinie; przez kolejny rok – teologii moralnej i prawa kanonicznego w Stopnicy. W sumie więc studiom oddawał się przez lat dziesięć…
Od roku 1792 przez trzy lata był duszpasterzem w sanktuarium na Górze św. Anny; później przez rok lektorem filozofii w Lublinie, a następnie kaznodzieją w klasztorze soleckim i w kościele parafialnym w Pińczowie. Tenże urząd spełniał po wielokroć w Krakowie i Pilicy oraz na Górze św. Anny i w Gliwicach. Głosił słowo Boże nie tylko w kościołach klasztornych, ale także w krakowskim kościele św. Piotra (prawdopodobnie Piotra i Pawła, 1817 - 18) i pilickej kolegiacie świętych Jana Chrzciciela i Jana Ewangelisty (1799 - 1803 i 1807 - 08). Z tych czasów zachowały się dwa jego kazania, ogłoszone drukiem: Kazanie na niedzielę trzecią adwentu o miłości Ojczyzny w kolegiacie pileckiej roku 1806 miane i Kazanie z okoliczności zwycięstwa pod Eylau d. 8 lutego, miane d. 6 kwietnia roku 1807 (bitwa, faktycznie nierozstrzygnięta, wojsk napoleońskich z połączonymi armiami pruską i rosyjską pod Iławą Pruską; dziś Bagrationowsk w obwodzie kaliningradzkim). Urząd gwardiański pełnił po raz pierwszy w latach 1805 - 06 na Górze św. Anny. Klasztor ten, wraz z konwentami pilickim i gliwickim, wchodził wówczas w skład znajdującej się pod panowaniem pruskim KUSTODII ŚLĄSKIEJ pod wezwaniem Krzyża Świętego. W latach 1811 - 13 i 1834 - 37 był gwardianem w Pilicy (tam także archiwistą, bibliotekarzem i profesorem mistyki); w 1814 - 15, 1821 - 23, 1830 - 31, 1833 - 34 i 1839 – w Krakowie.
W latach 1824 - 1826 przebywał w Rzymie jako ustanowiony przez papieża Leona XII penitencjarz apostolski w bazylice św. Jana na Lateranie, na czas obchodów Roku Świętego 1825.
Przez szereg lat wchodził w skład zarządu prowincji, najpierw jako definitor (1818 - 21), później kustosz (1821 - 24) i wreszcie prowincjał (1827 - 30). Rządził także prowincją jako jej wikariusz po śmierci ministra prowincjalnego o. Joachima Majewskiego (+ 25 grudnia 1838 r.) - do najbliższej kapituły na początku lipca roku 1839. Był komisarzem generalnym (wizytatorem) w swojej prowincji w roku 1833. Ponadto przez szereg lat sprawował urząd sekretarza prowincji (1815 - 21 i 1824).
Był ozdobą swojej prowincji, kaznodzieją wybitnym, przełożonym najgorliwszym; powierzone sobie urzędy chwalebnie spełniał…
Zmarł 8 grudnia 1839 roku w Krakowie.
