3 stycznia

WYCHOWYWAŁ DZIATWĘ W DUCHU MIŁOŚCI BOGA I OJCZYZNY… o. SEWERYN OLEKSY

JAN OLEKSY, w zakonie O. SEWERYN, urodził się w Męcinie (w Galicji, między Limanową i Nowym Sączem) 25 października 1856 r. Mając lat 23 wstąpił do REFORMATÓW GALICYJSKIEJ PROWINCJI Matki Bożej Bolesnej. Zakończywszy nowicjat w Wieliczce, w uroczystość św. Franciszka z Asyżu, 4 października 1880 r. złożył śluby proste, a cztery lata później, 10 sierpnia 1884, w Przemyślu, uroczyste. Po studiach w Krakowie, Jarosławiu i Przemyślu przyjął święcenia kapłańskie 10 lipca 1886 r. Był kaznodzieją, spowiednikiem, wikarym, dyrektorem III Zakonu; przez rok wicemagistrem nowicjatu w Wieliczce, gwardianem klasztorów w Sądowej Wiszni (1894 - 95), Bieczu (1895 - 96), Rawie Ruskiej (1902 - 04) i Zakliczynie (1904 - 13), a także, w latach 1905 - 08, definitorem prowincji Niepokalanego Poczęcia NMP (złączonych czasowo prowincji bernardyńskiej i reformackiej w Galicji). Długie lata mieszkał w klasztorze zakliczyńskim, gdzie z oddaniem pracował jako katecheta w miejscowej i okolicznych szkołach. Jego nauk słuchał m.in. urodzony w Słonej bł. o. Krystyn Gądek OFM, kapłan, męczennik II wojny światowej. Zmarł 3 stycznia 1938 r. przeżywszy lat 82, pozostawiając po sobie wdzięczną pamięć, szczególnie u swoich uczniów i ich rodziców.

Bardzo gorliwie spełniał swoje obowiązki. Dzieci otaczał miłością i troską. Biedne dzieci wspierał materialnie (obuwie, odzież za niewielką część pensji pozostawianej przez przełożonego klasztoru do jego dyspozycji na zakup pomocy szkolnych), a czynił to bardzo dyskretnie, bez rozgłosu, aby nikt o tym nie wiedział. Uczył religii w szkołach w Zakliczynie, Zdoni, Stróżach i Słonej, wychowując dziatwę w duchu miłości Boga i Ojczyzny…