22 listopada
ZAKONNICY i ŚWIECCY – OFIARY DŻUMY w KRAKOWIE w roku 1707…
Pierwsza potwierdzoną archiwalnie informacją o o. Bonawenturze Proszkiewiczu jest ta, że nowicjat MAŁOPOLSKIEJ PROWINCJI REFORMATÓW rozpoczął 20 lipca 1664 r. we Lwowie. Tam też dokładnie rok później złożył profesję uroczystą i pozostał jeszcze dwa lata jako student filozofii. Naukę kontynuował w Krakowie, gdzie otrzymał święcenia subdiakonatu i diakonatu oraz w Przemyślu. Stamtąd udał się do Brzozowa, by w dniu 31 maja 1670 r. otrzymać z rąk biskupa przemyskiego Stanisława Sarnowskiego święcenia kapłańskie. Dwa tygodnie później, 15 czerwca, odprawił w Przemyślu Mszę św. prymicyjną.
W pierwszych latach kapłańskiego posługiwania był kaznodzieją w Lublinie, Przemyślu i Bieczu, po czym wybrany został gwardianem, najpierw w Gliwicach (1677 - 78), a następnie na Górze św. Anny (1678 - 79). Po roku przerwy znowu dzierżył urząd gwardiański, tym razem w Stopnicy (1680 - 81 i ponownie w latach 1685 - 86; w międzyczasie także w Solcu – 1682 - 83). Jako gwardian konwentu lwowskiego (1687 - 89) wybrany został definitorem prowincji, a po trzech latach prowincjałem (1692 - 95). Przez kolejne trzy lata mieszkał w Wieliczce, będąc gwardianem tamtejszego klasztoru w latach 1696 - 98; później w Krakowie, Bieczu, ponownie w Wieliczce i w Zakliczynie. Stamtąd przeniesiony został w roku 1706 do Krakowa. Pełnił wówczas po raz drugi urząd definitora, wybrany w miejsce zmarłego przy posługiwaniu zadżumionym o. Cezarego Pszonki. Po kapitule roku 1707 pozostał nadal w Krakowie i tam padł ofiarą „morowego powietrza”, oddając duszę Bogu 18 listopada. Według zapisanych świadectw, był zakonnikiem najprzykładniejszym, wzorem i gorliwym promotorem karności zakonnej, najściślejszego ubóstwa i najgłębszej pokory. Niestety, w murze klasztornym nie zachowała się tabliczka z jego imieniem…
Ostatnim ze zmarłych wskutek dżumy roku 1707 zakonnikiem klasztoru krakowskiego był brat Symeon Miętuszkowicz, krawiec. W dokumentach archiwalnych znajdziemy jeszcze co najmniej jedenaście odmian jego nazwiska, w brzmieniu łacińskim i polskim (przy o. Bonawenturze można doliczyć się sześciu…). Życie zakonne w MAŁOPOLSKIEJ PROWINCJI REFORMATÓW rozpoczął w nowicjacie wielickim 18 lutego 1668 r. W tym dniu Kościół w tamtych czasach wspominał św. Symeona, drugiego biskupa Jerozolimy, męczennika; dlatego też br. Miętuszkowiczowi nadano jego imię. Często jednak w archiwaliach i opracowaniach znajdujemy go z imieniem Szymon… Prawdopodobnie był z wykształcenia krawcem i po złożeniu ślubów zakonnych tej pracy z woli przełożonych się oddawał, głównie w klasztorze krakowskim, w którym spędził w sumie 25 lat (1675 - 76, 1681 - 82 i 1684 - 1707). Ponadto mieszkał i pracował w Wieliczce, Bieczu, Lwowie i Przemyślu. Był zakonnikiem pobożnym, pracowitym i dobroczynnym. Zmarł 22 listopada.
Dżuma pochłonęła życie także trzech świeckich służących, mieszkających w budynkach krakowskiego klasztoru. Ich ciała spoczęły obok dziewięciu reformatów (sześciu kapłanów i trzech braci laików) na cmentarzu poświęconym przez o. Joachima Stanzla, gwardiana konwentu. Im również poświęcona jest jedna z marmurowych tabliczek umieszczonych w murze klasztornym…
