27 stycznia

„PRZEZACNY ZAKONNIK”, PIĘCIOKROTNIE PROWINCJAŁEM WYBRANY… o. LAURENTY (WAWRZYNIEC) CIEPLIŃSKI

Franciszek Ciepliński urodził się 15 maja 1816 roku w Chabówce koło Rabki, w ówczesnej Galicji. Wykształcenie średnie zdobył w gimnazjum w Podolińcu (ówcześnie na Spiszu węgierskim, dziś na Słowacji). W dniu 7 lipca 1835 r. wstąpił do GALICYJSKIEJ PROWINCJI REFORMATÓW i rozpoczął nowicjat w Wieliczce. Przy obłóczynach otrzymał jako patrona życia zakonnego św. Wawrzyńca z Brindisi. W języku łacińskim imię to brzmi Laurentius, dlatego też powszechnie nazywano go ojcem Laurentym…

Kończąc nowicjat złożył śluby proste; 8 czerwca 1840 roku, w Rawie Ruskiej – profesję uroczystą. Studia filozoficzno-teologiczne odbywał we Lwowie, będąc przypisany najpierw do klasztoru w Sądowej Wiszni (1836 - 38) później w Rawie Ruskiej (1838 - 41). Także we Lwowie, w swojej prywatnej kaplicy, tamtejszy metropolita, abp Franciszek de Paula Pisztek, udzielił mu w pierwszej połowie kwietnia 1841 roku wszystkich święceń (kapłańskich 12 kwietnia).

Jeszcze w tym samym roku powierzony mu został urząd kaznodziei katedralnego w Przemyślu. W latach 1842 - 46 był kaznodzieją w klasztorach: przemyskim, wielickim i kęckim; w tym ostatnim był jednocześnie wikarym konwentu. Przez następnych osiem lat kierował klasztorem w Rawie Ruskiej jako gwardian, z czego przez pięć (1846 - 48 i 1850 - 53) był również magistrem nowicjatu.

Wówczas także, w roku 1848, po raz pierwszy został wybrany do zarządu prowincji jako definitor; natomiast 14 lipca 1854 r. kapituła, obradująca w Bieczu, zleciła mu posługę ministra prowincjalnego. Na urząd ten wybierany był jeszcze czterokrotnie. Podczas pierwszej kadencji (do roku 1857) urzędował w Rawie Ruskiej; w trzech kolejnych (1863 - 72) wybrał na swoją siedzibę klasztor w Jarosławiu, w ostatniej (1881 - 82) – w Sądowej Wiszni. Tam też w dniu 25 maja 1882 r. odbyła się roczna kongregacja, podczas której złożył rezygnację z pełnionego urzędu… Był także dwukrotnie kustoszem prowincji (1857 - 60 i 1875 - 78) i jeszcze dwukrotnie definitorem (1878 - 81 i 1887 - 90). W sumie więc do jej zarządu wybierany był dziesięciokrotnie… Uczestniczył w kapitule generalnej w Rzymie w roku 1856. Ponadto był gwardianem: w Kętach (1857 - 58), Jarosławiu (1859 - 62) i powtórnie w Rawie Ruskiej (1875 - 76). Ostatnie 13 lat życia spędził w klasztorze jarosławskim. Tam w roku 1891 obchodził złoty jubileusz kapłaństwa, tam też zmarł 27 stycznia 1896 r.

Zapisał się w pamięci współbraci jako przezacny, skromny i pobożny zakonnik; miłośnik wspólnych pacierzy; w chórze był zawsze pierwszy…

Słowo Boże przepowiadał z wielkim zbudowaniem i zadowoleniem wiernych, zwłaszcza że w głoszeniu nauk, starannie opracowanych, pomagał mu głos nader dźwięczny i serca ludzkie aż do głębi poruszający

Słodyczą swego charakteru i osobistym przykładem w zachowywaniu wszystkich ustaw zakonnych pociągał za sobą podwładnych…

Pan Bóg, który pokornych obfitymi łaskami zwykł ubogacać, obdarzył go rozlicznymi darami. Dał mu ducha wytrwałej a gorącej pobożności, dał mu serce szerokie nie tylko dla braci zakonnych, ale i dla wszystkich ludzi, którzy się do niego w potrzebach swoich zbliżali; dał mu zamiłowanie w pracy kapłańskiej; dał mu czerstwość sił fizycznych i umysłowych (…), wreszcie dał mu śmierć bez boleści i trwogi…